کتاب چرخ سنگی اثر جمشید نرسی

وقتی مرد از سربالایی تپه بالا می رفت باران به نوک دماغش خورد٫ به آسمان نگاه کرد که پر یود از ابرهای سیاه…

فضای داستان در دهکده‌ای زیبا و طبیعت بکر می‌گذرد و درون مایه‌ی داستان نیز طبیعت‌گرایی و اثر تمدن بر زندگی است. مایه‌هایی از داستان‌های علمی-تخیلی هم دارد، فضایی که در داستان‌های ایرانی نمی‌بینیم. کلمات داستان چون گنجینه‌ای گرانبها بر دل من نشسته و توصیف‌هایی را که اینجا دیده‌ام هرگز نخوانده‌ام. طوری که حالا، این کلمات را که می‌نویسم تصاویر داستان در ذهنم می‌چرخند و خود را آنجا می‌یابم. فکر می‌کنم همیشه دوست داشته‌ام داستانی این‌چنین بخوانم