درباره کتاب “خویشاوندان دور” اثر کارلوس فوئنتس

رمان خویشاوندان دور ، اثر کارلوس فوئنتس ، رمانی بی زمان، در رمز خیال و واقعیت و آمیزه‌ای نامتمایز از بیداری و رویا در میان زنده‌هایی مرده و مردگانی به زندگی بازگشته، است .دو دوست در یک بعد از ظهر آفتابی نوامبر در باشگاه اتومبیل رانی فرانسه ناهار می‌خورند.

ضمن صرف غذا دوست سالخورده کنت دو برانلی که عمرش با عمر قرن برابری می‌کند، تجربه‌های تازه‌اش را با دوست جوانتر در میان می‌گذارد، و کلاف قصه در این گفت و گو باز می‌شود . ساختار رمان بیشتر در قالب نقل تجربه‌های پراکنده و گسسته روایتگر قصه است که گاه به گاه جایش با نویسنده عوض می‌شود.

روایتگری که یک جا در “پارک مونسو “دست دوستی پسرکی در انزوا را رد می‌کند و جایی دیگر پیرانه سر برای جبران آن کوتاهی، نا تراشیدگی مردکی خشن و بی ادب را تحمل می‌کند ; مردی که روایتگر، تصویر آن پسرک را در چهره او می‌بیند.

در این سیر زمانی طولانی که روایتگر آن را در ملک اربابی “آن ژین له بن “در خاطر مرور می‌کند سیر و سلوکی را در میان خواب و بیداری، و پندار و خاطره تجربه می‌نماید . او همواره گوش به نغمه‌های رازآمیز دارد و به چشم اندازهای جادویی و صحنه‌های از یاد رفته کودکی چشم دوخته است .

جملاتی از متن رمان خویشاوندان دور

• راستی ! با خودم فکر کرده بودم که آیا کسی به سراغم می آید تا با من صحبت کند و آیا کسی را پیدا می کنم که ماجرایم را بازگو کنم.
• با نگاهی سرگشته او را نگریستم : ” من به این سادگی که تو می گویی یک کسی نیستم ، برانلی . من همیشه فکر می کردم ما دوستیم.
• هوسرانی چیزی جز یک فصل از خشونت نیست.
• من معتقدم که وقایعی هستند که فقط چون ما از انها می ترسیم اتفاق می افتند. اگر ترس ما انها را احضار نمی کرد ، تو هم قبول داری دیگر که برای همیشه نهفته می ماندند . یقینا تخیل ماست که اتم های احتمال را فعال و ان ها را گویی از عالم رویا بیدار می کند.
• بارها از خود پرسیده ام که آیا نمی توانستم از آنچه اتفاق افتاد جلوگیری کنم . من چه باید می کردم ؟خودم را برای بسیاری چیزها سرزنش می کنم.
• راز حقیقی رازی است که به منزله راز باز گفته نشود ، بلکه آن را در دل نگه داریم تا دوستی کسی را که ان را گفته است از دست ندهیم ، چه او این را بداند و چه نداند.
• سرزنش آخرین چیزی است که من به ان نیاز دارم .

چکیده رمان خویشاوندان دور

آقای هوگو هره دیا به همراه پسرش ویکتور هره دیا از مکزیک به فرانسه می ایند تا برای مدتی مهمان آقای برانلی باشند . پس از رسیدن به فرانسه پدر عنوان می کند که او و پسرش عادت به انجام یک بازی دارند. هرگاه وارد شهر جدیدی می شوند دفترچه تلفن را جست و جو می کنند تا افراد هم نام خود را بیابند.

آنها دفتر تلفن پاریس را نیز می گردند و به یک ویکتور هره دیا  برخورد می کنند . وقتی به او تلفن می کنند پیرمردی تلفن را بر می دارد و ویکتور جوان اصرار می کند که باید این ویکتور پیر را ملاقات نماید و همراه اقای برانلی راهی آدرس مذکور می شود و از این جا ماجرا وارد حیطه غریبی می شود اسرار هره دیاها ، خانه جدید ، بازگشت مردگان و …

معرفی نویسنده

کارلوس فوئنتس نویسنده رمان خویشاوندان دور، از بزرگترین نویسندگان آمریکای لاتین به شمار می‌رود. والدینش هر دو دیپلمات بودند و خود او نیز به سیاست گروید و سفیر مکزیک در کشورهای مختلفی چون انگلستان، فرانسه، هلند، پرتغال و ایتالیا بود.او از نویسندگان تأثیرگذار بر پیشرفت ادبیات آمریکای لاتین شناخته می‌شود و افتخارات زیادی را در زمینه ادبیات برای کشورش به ارمغان آورده است.

هر‌چند که وی به عنوان کاندیدای احتمالی جایزه نوبل شناخته می‌شد، اما موفق به دریافت آن نشد.به دلیل موقعیت شغلی، کارلوس فوئنتس با فرهنگ و دانش جهانی آشنایی کامل داشت و سطح بالای اطلاعات و دانش ارائه شده در کتابهایش همواره خوانندگان را تحت تأثیر قرار داده است.

وی همچنین مدرس دانشگاه‌های مطرحی چون پریستون، هاروارد، پنسیلوانیا، کلمبیا، کمبریج، براون و جورج میسون بوده است. کارلوس فوئنتس به عنوان یک داستان‌سرای ماجراجو، یک خواننده حساس و یک منتقد بی‌رحم برای کسانی که از قدرت سوء‌استفاده می‌کنند؛ شناخته می‌شود.

او یک آزاد‌اندیش است و در کتاب‌هایش آزادانه به مواردی همچون مسائل جنسی اشاره می‌کند این موضوع باعث شد وی در برخی کشورها محکوم شود، اما خودش معتقد است تمام این مسائل را در راه ادبیات مطرح می‌کند.خوانندگان معتقدند هیچ یک از کتاب‌های کارلوس فوئنتس مانند دیگری نیست و در هر کتاب با رویکرد جدیدی از طرف نویسنده مواجه می‌‌شوند.

در آثار او به مباحثی مانند هویت ملی و وضعیت اجتماعی پرداخته شده است.

فوئنتس نویسنده‌ای بود که در طول عمر خود به کشورش مکزیک وفادار ماند

و برای مکزیک و هموطنانش نوشت، این موضوع سبب جایگاه ویژه‌ی او در سطح ملی شد.

رمان‌های او دارای چشم‌اندازهای وسیعی است که ماهیت تاریخ کشورش را به تصویر می‌کشد.

او به عنوان یک نویسنده بیشتر یک نظریه‌پرداز بود تا یک فرد سیاسی

و برای عدالت و حقوق بشر فارغ از بحث‌های سیاسی؛ جایگاه خاصی قائل بود.